จดหมายน้อย นกหวีด และหนังสือ ความใฝ่ฝันแสนงาม
"เย็นวันหนึ่ง แม่กลับมาจากที่ทำงานแล้วยื่นนกหวีดให้เรา บอกว่าให้พกไว้จะได้เป็นคนดี ตอนนั้นแม่และญาติๆก็ต่างบอกว่าคนเสื้อแดงเป็นคนไม่ดี ถึงเราจะไม่เข้าใจว่าไม่ดีอย่างไร เราก็เชื่อตามผู้ใหญ่บอกเราโดยไม่ได้คัดค้านอะไร"
"สัปดาห์ต่อมาเราพกนกหวีดไปโรงเรียนห้อยคอไว้เลย คุณครูที่เห็นก็ชมว่าเราเป็นเด็กดี น่ารนัก แม้แต่ครูที่ยังไม่ชอบหน้าเราก็ยังหันมาทักทายและชมเรา ตอนนั้นเรารู้สึกภูมิใจมากๆ ที่ได้รับการยอมรับจากผู้ใหญ่ รู้สึกว่าตัวเองได้เป็นคนดีตามแบบที่ควรจะเป็นในสายตาของพวกเขา"
"เราไปงานหนังสือช่วงปลายปี เก็บหนังสือที่เขาแจกฟรีมาเล่มหนึ่ง ตอนแรกๆก็ยังไม่ได้เปิดอ่าน หลังจากเวลาผ่านไปหลายเดือนช่วงเริ่มเก็บของเลยเอามาอ่านดู นั่นเป็นตอนที่เรารู้จักเหตุการณ์ 14 ตุลา เป็นครั้งแรก และเราก็เริ่มศึกษาประวัติของเหตุการณ์ทางการเมืองอื่นๆมากขึ้น ทำให้เราเปลี่ยนความคิดของเราแบบคนละด้านเลย ตอนนั้นทั้งรู้สึกสับสน รู้สึกหมดความมั่นใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องเกลียดชังและฆ่ามนุษย์เหมือนกันเพียงเพราะความคิดที่แตกต่างและสิ่งที่เราเชื่อ สิ่งที่ผู้ใหญ่บอกและสอนเรามามันเป็นสิ่งที่ผิดหรือเปล่า"
"รู้สึกขอบคุณตัวเองที่ชอบอ่านหนังสือและกล้าสงสัยในกรอบความคิดแบบนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าเรายังเป็นคนเดิม ในความคิดเดิมนั้นอยู่จะมีชีวิตอย่างไร"
---------------------------------------------------------
เมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม พิพิธภัณฑ์ได้รับการติดต่อทางกล่องข้อความทวิตเตอร์ ผู้ใช้ทวิตเตอร์ท่านหนึ่ง ติดต่อเราว่ามีของอยากจะบริจาคให้เรา จากนั้นวันที่ 12 กรกฎาคม 2564 เราได้รับของบริจาคเป็นหนังสือนิทรรศการ 40 ปี 14 ตุลา สิ่งพิมพ์ประกอบงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติปี 2556 "หนังสือเปลี่ยนชีวิต เปลี่ยนโลก" และนกหวีดลายธงชาติสีดำ แต่สิ่งที่เราอยากนำมาบอกเล่าคือข้อความบนจดหมายน้อยที่เขียนด้วยลายมือบนกระดาษแผ่นเล็กๆที่สอดมากับของบริจาค พร้อมความในใจทที่ท่วมท้นของผู้เขียน